HODOWLA BERNEŃSKICH PSÓW PASTERSKICH
FCI
Jak z Obrazka
" Psy nie sa
całym naszym życiem, ale sprawiają, że nasze życie jest całe"
Roger Caras
W naszym domu zawsze były zwierzęta, psy i koty, rasowe i mieszańce. Berneńskie psy pasterskie są z nami od 2010 roku i nie wyobrażamy sobie
życia bez nich. W naszej domowej hodowli dokładamy wszelkich starań aby nasze psy były zdrowe i były obdarzone doskonałym temperamentem i
eksterierem. Od lat z sukcesami prezentujemy nasze psy na wystawach w Polsce i za granicą zdobywając kolejne tytuły i championaty, ale przede wszystkim obcujemy z nimi każdego dnia poświęcając im czas i uwagę. Zapraszamy do poznania naszych psów, zachęcamy także do obserwowania funpagu hodowli na Fb i Instagramie.
Zarys Rasy
Berneński Pies Pasterski jest psem wiejskim o starym rodowodzie, wykorzystywanym u podnóża Alp, w części Wyżyny Szwajcarskiej i w okolicach Berna jako pies stróżujący, pociągowy i zaganiający. Jego pierwotna nazwa „Durrbachler” pochodzi od zajazdu i gospody Duerrbach koło Riggisbergu, gdzie ten długowłosy, trójbarwny pies podwórzowy był szczególnie chętnie trzymany. W latach 1902, 1904 i 1907 psy te zostały pokazane na wystawach i kilku hodowców z Burgdorfu postanowiło w listopadzie 1907 roku zorganizować się w celu hodowli w czystości rasy. Założyli oni „Szwajcarski Klub Duerrbachlera” i opracowali wzorzec rasy. W roku 1910 na wystawie w Burgdorf, na którą wielu okolicznych mieszkańców przyprowadziło swoje psy, zaprezentowano 107 Duerrbachlerów. Od tej chwili rasa, określana teraz, w nawiązaniu do pozostałych ras szwajcarskich ras pasterskich, jako Berneński Pies Pasterski, zyskała sobie szybko przyjaciół w całej Szwajcarii a wkrótce potem również w sąsiadujących Niemczech. Dzisiaj Berneński Pies Pasterski, dzięki swojemu atrakcyjnemu trójbarwnemu umaszczeniu i zdolności przystosowywania się jest znanym i cenionym na całym świecie psem rodzinnym.
Dla kogo?
Są różne powody dla których przyszli właściciele wybierają berneńskiego psa pasterskiego spośród wszystkich innych ras. Niektórzy po prostu dlatego że berneńczyk jest pięknym tricolorowym psem w białych skarpetkach, inni bo łatwo adaptuje się do rodziny i dzieci, jeszcze inni z uwagi na wspaniały temperament psa pasterskiego. Bez względu na to, co kieruje potencjalnym właścicielem warto się upewnić, że prowadzony tryb życia i warunki jakie możesz zaoferować są odpowiednie dla berneńczyka. Berneńczyk to pies rodzinny, uwielbia być blisko człowieka i to czyni go wyjątkowym. Pozbawiony tej możliwości zazwyczaj staje się nieśmiały, wycofany, zaczyna stwarzać problemy i ostatecznie staje się inny niż oczekiwali tego właściciele. Jeśli nie chcesz dzielić swojego domu z berneńczykiem, to nie jest rasa dla ciebie. Berneński pies pasterski z racji swojej wielkości jest psem drogim w utrzymaniu. Zbilansowane, dobrej jakości żywienie i suplementacja wymaga nakładów finansowych, które są większe niż w przypadku mniejszych ras. Zabiegi pielęgnacyjne, używanie kosmetyków, środków przeciwko pasożytom wewnętrznym i zewnętrznym w przypadku większych psów jest odpowiednio droższe niż u małych. Koszty opieki weterynaryjnej oraz leków w dużej mierze zależą od wagi psa, tak więc podstawowe koszty utrzymania psa ważącego 45-60 kg są zdecydowanie wyższe niż małego kilku kilogramowego. Przyjmując berneńczyka musisz liczyć się z tym, że w twoim domu będzie sierść i piach wnoszony na łapach, jeśli jesteś perfekcjonistą w utrzymywaniu porządku w domu, to nie jest rasa dla ciebie. Jeśli lubisz aktywność na świeżym powietrzu berneńczyk z radością będzie ci towarzyszył w długich spacerach, ale nie pobiegnie długich dystansów przy rowerze, chętnie pójdzie z tobą na wycieczkę w górach i będzie pływał w jeziorach i morzu. Berneński pies pasterski choć obecnie rzadko wykorzystywany jest do pracy jest psem wytrzymałym i silnym. Jeśli go nauczysz z chęcią będzie ciągnął sanki lub wózek tak jak to było pierwotnie podczas kształtowania się rasy w Szwajcarii. Jest jeszcze jedna ważna uwaga, jeśli zakochasz się w berneńczyku, to wkrótce zapragniesz kolejnego, to tylko kwestia czasu.
DLACZEGO FCI?
Najstarsza i największa organizacja kynologiczna w Europie to Międzynarodowa Federacja Kynologiczna, Federation Cynologique Internationale FCI, z siedzibą w Belgii działająca od 1911 r. Przez cały ten czas promuje i nadzoruje hodowlę psów rasowych na całym świecie (z wyjątkiem USA i Wielkiej Brytanii). To właśnie FCI zatwierdza wzorce ras psów i patronuje międzynarodowym wystawom psów. Jedyną organizacją kynologiczną należącą do FCI w Polsce jest Związek Kynologiczny w Polsce (ZKwP). Tym samym ZKwP jest jedyną organizacją w Polsce której rodowody są uznawane przez organizacje kynologiczne innych krajów skupionych w FCI oraz w brytyjskim Kennel Club i amerykańskim American Kennel Club. ZKwP dzięki regulaminom gwarantuje,że do hodowli dopuszczane są jedynie osobniki spełniające odpowiednie kryteria. I tak w rasie berneński pies pasterski oprócz kwalifikacji na podstawie ocen z wystaw ( lub z przeglądu hodowlanego) obowiązuje dodatkowo zaliczenie testów psychicznych oraz uzyskanie prawidłowego wyniku prześwietlenia stawów biodrowych. Tak jak wszyscy odpowiedzialni hodowcy w naszej hodowli prześwietlamy także łokcie i barki. Psy zakwalifikowane do hodowli po spełnieniu wszystkich warunków otrzymują stosowny wpis na rewersie rodowodu, odpowiednio "pies reproduktor, "suka hodowlana". Tylko osobniki z takim wpisem mogą być używane do rozrodu. Każde szczenię urodzone w hodowli ZKwP otrzymuje metrykę urodzenia na podstawie której właściciel może uzyskać rodowód w Oddziale Związku. Nawet szczenięta, które z jakiegoś powodu nie spełniają standardu rasy np niebieskie oko u berneńczyka otrzymują metrykę, a na jej podstawie mogą otrzymać rodowód, nie uzyskają jednak nigdy uprawnień hodowlanych. Rodowód ZKwP jest dokumentem potwierdzającym pochodzenie psa, jego wielopokoleniową historię.
Zdrowie
Berneński pies pasterski to rasa długo rosnąca i dojrzewająca. Warto o
tym pamiętać w kontekście ryzyka wystąpienia dysplazji stawów
biodrowych, łokciowych oraz osteochondrozy. W hodowli używamy jedynie
zdrowych psów całkowicie wolnych od dysplazji, jednak nawet to nie daje
100% gwarancji na uzyskanie potomstwa wolego od dysplazji. Liczne
badania wskazują, że oprócz czynnika genetycznego ( nieznany jest sposób
dziedziczenia i jest on poligeniczny) również czynniki środowiskowe mają
duże znaczenie dla wystąpienia dysplazji. Właścicielom naszych szczeniąt
udzielamy szczegółowych wskazówek w jaki sposób minimalizować ryzyko jej
wystąpienia.
Berneński pies pasterski to rasa niestety obciążona nowotworami z czego
najczęściej spotykane są histiocytoza, chłoniak i nowotwory kości.
Postęp w dziedzinie medycyny weterynaryjnej sprawia,że coraz lepiej
udaje się diagnozować na wczesnym etapie i leczyć nowotwory, jednak
wiele z nich niesie złe rokowanie i przyczynia się znacząco do krótkiej
średniej długości życia berneńczyków określanej w literaturze przedmiotu
na 8 lat.
Kolejnym zagrożeniem jest skręt żołądka, który dotyka psy o głębokiej
klatce piersiowej. Skręt żołądka jest stanem nagłym, zagrażającym życiu
psa i wymaga natychmiastowej pomocy lekarza weterynarii. Przy zachowaniu
pewnych środków ostrożności można zmniejszyć do minimum ryzyko
wystąpienia skrętu.